Deep Nostalgia

In mijn vorige post heb ik mijn enthousiasme geuit over de mogelijkheden van de foto-tool op MyHeritage.nl, waarmee ik enkele oude zwart-witfoto’s heb ingekleurd en geanimeerd.

Nu heb ik een demo-video gemaakt die laat zien tot wat Deep Nostalgia in staat is. Deep Nostalgia is de naam van de tool op MyHeritage.nl waarmee je oude foto’s kunt verbeteren, inkleuren en animeren.

De software kan scheurtjes en krasjes verwijderen, de foto scherper maken en inkleuren. Daarbij wordt gebruikgemaakt van artificiële intelligentie (AI). De resultaten zijn verbluffend! Bovendien kunnen gezichten geanimeerd worden, waardoor ze weer helemaal tot leven komen!

blog.myheritage.nl
myheritage.nl/deep-nostalgia

Van zwart-witfoto naar kleurenvideo

Tegenwoordig bestaat er software die zwart-witfoto’s kan inkleuren. Als je er even naar googelt, vind je al snel enkele websites waar dat gratis kan. Ik heb er enkele geprobeerd, en de ene doet het al wat beter dan de andere. Maar ik was vooral erg onder de indruk van de tool op MyHeritage.nl. Met die tool kun je oude zwart-witfoto’s niet alleen inkleuren, maar tegelijkertijd ook nog ongelooflijk veel scherper maken en verbeteren! Je kunt het gratis uitproberen, maar als je daarna nog meer foto’s wilt inkleuren en verbeteren, heb je een betaald abonnement nodig.

Dergelijke tools maken gebruik van AI-technieken (artificiële intelligentie). Dat betekent dat het omzetten niet gebeurt door een slim algoritme dat uit het brein van een of andere geniale programmeur is ontsproten, maar dat de software (uitgerust met een veel algemener leer-algoritme) heeft ‘geleerd’ wat het moet doen aan de hand van heel veel voorbeelden.

Bij dat proces vertrekken de makers van een grote hoeveelheid scherpe kleurenfoto’s, die ze eerst zelf hebben omgezet naar ietwat wazige zwart-witfoto’s (want dat is natuurlijk makkelijk). Vervolgens geeft men die zwart-witfoto’s aan de AI, met de opdracht om zelf uit te vissen hoe het de oorspronkelijke kleurenfoto weer zo goed mogelijk kan benaderen. Wanneer de AI dat eenmaal kan, dan is het moment aangebroken om ook met échte oude, wazige zwart-witfoto’s te proberen, die de AI dan hopelijk zal omzetten naar scherpe kleurenfoto’s. Dit kort en simpel uitgelegd, want in het echt is het natuurlijk wel wat ingewikkelder. Maar het geeft je een idee van hoe zoiets in zijn werk gaat.

Het resultaat is niet perfect, maar toch bijzonder verbluffend. Van de voorbeelden die ik tot nu toe geprobeerd heb, was ik alvast heel erg onder de indruk! Ik zal beslist van deze mogelijkheid gebruik maken om enkele ingekleurde en verbeterde foto’s op te nemen in mijn stamboomboek.

Maar er is nog meer! AI blijkt ook in staat om van een foto een bewegend beeld te maken. Zoals gezegd was ik al onder de indruk van de scherpe, ingekleurde foto’s, maar onderstaande bewegende beelden van mijn overgrootouders bliezen mij helemaal van mijn sokken! Aan de hand van deze fantastische technologie (die voortdurend nóg beter gemaakt wordt), komt het verleden weer helemaal tot leven!

blog.myheritage.nl
myheritage.nl/incolor

Parochieregisters

Vorige keer had ik het over het Rijksarchief, dat voor een groot deel online te raadplegen is. Het archief bevat onder andere de akten van de burgerlijke stand, die mij toelaten op te zoeken waar en wanneer iemand geboren, gehuwd of overleden is, of wie hun ouders zijn. De burgerlijke stand werd in onze contreien ingevoerd na de Franse Revolutie, in de Zuidelijke Nederlanden – België bestond toen nog niet – in 1796 en in Nederland pas in 1811. Vóór die tijd vind je dus geen akten van de burgerlijke stand terug, maar er waren wel de parochieregisters, waarin per parochie alle dopen, huwelijken en begrafenissen genoteerd werden.

Zowel de akten van de burgerlijke stand als de oude parochieregisters maken deel uit van het Rijksarchief. De meeste oude, handgeschreven documenten waren al langer beschikbaar op microfilm en zijn ondertussen gedigitaliseerd, maar dat betekent niet dat ze ook allemaal doorzoekbaar zijn op naam. Een leger van vrijwilligers houdt zich bezig met het lezen van die documenten en het noteren van alle namen en datums die erin genoemd worden. Eenmaal die informatie ingevoerd is in de databank van het Rijksarchief, kun je via de zoekfunctie iemand terugvinden.

Maar de archieven bevatten ook gefotografeerde of ingescande documenten die nog niet op naam doorzoekbaar zijn. In die documenten ben ik ook maar eens gaan neuzen. Ik ben begonnen met de parochieregisters van de Margarethaparochie in Knokke en de Sint-Niklaasparochie in Westkapelle. In mei 1875 (Westkapelle) en 1878 (Knokke) werden door de burgerlijke overheid alfabetische naamlijsten opgesteld van alle personen die vernoemd worden in de parochieregisters van 1609 (Westkapelle) of 1632 (Knokke) tot 1796 (het moment dat de burgerlijke stand werd ingevoerd). Dankzij die alfabetische lijsten is het mogelijk om personen uit die periode op te zoeken. Ik ben dus eens bij de naam Bonte gaan kijken in de doop-, huwelijks- en begrafenisregisters van de twee parochies, en ik vond heel wat namen die ik al kende, maar waarvan ik nog geen datums had.

Aan de hand van die lijsten kan ik nu mijn stamboom verder aanvullen. Via de alfabetische lijsten kan ik de betreffende doop-, huwelijks- en begrafenisakten opzoeken. Op die manier kan ik tal van ontbrekende datums en hier en daar zelfs enkele nieuwe namen aan mijn stamboom toevoegen. Ik ben uiteraard heel blij met deze nieuwe vondst!

Overigens komt mijn schoolkennis van het Latijn hier weer uitstekend van pas, want de oude akten in de parochieregisters zijn in het Latijn opgesteld. Het moeilijkste is niet het vertalen van wat er staat, maar het lezen van wat er staat: sommige handschriften zijn soms wat lastig te ontcijferen (maar andere keren valt het gelukkig reuze mee).

Rijksarchief

Ik heb eindelijk weer wat tijd gevonden om aan de stamboom verder te werken. In de editie van 1997 stond de tekst van enkele doodsprentjes en waren fotokopies opgenomen van een beperkt aantal huwelijksakten, maar voor de rest was het eigenlijk niet meer dan een verzameling gegevens waarvan je maar moest aannemen dat ze klopten. Mijn vader en zijn neef hadden wel wat opzoekwerk verricht in het Rijksregister, maar op die enkele huwelijksakten en doodsprentjes na had ik toen geen andere documenten gezien. Ondertussen heb ik tussen de spullen van mijn vader wel een mapje gevonden met nog meer fotokopies van akten uit het Rijksregister.

Nu wil ik het bijzonder degelijk aanpakken. Vooraleer ik een nieuwe editie van de stamboom publiceer, wil ik alle gegevens die in mijn bestand zitten zoveel mogelijk verifiëren aan de hand van documenten. Op die manier wil ik fouten zoveel mogelijk uitsluiten en erover waken dat wat ik straks publiceer, correct en zo volledig mogelijk is. Wat dat betreft bevind ik mij nu in een comfortabeler positie dan mijn vader en zijn neef in de jaren negentig. Ondertussen is immers een groot deel van de akten die in het Rijksarchief bewaard worden, online te raadplegen. Ik hoef me dus niet te verplaatsen en kan gewoon van thuis uit in de archieven gaan zoeken, documenten bekijken en bewaren. Ik noteer zorgvuldig alle informatie die ik op die documenten vind, controleer of die informatie overeenstemt met de gegevens die ik al had, en corrigeer of vul aan waar nodig.

Het grote voordeel van het online ontsluiten van het Rijksarchief is natuurlijk dat het nu veel gemakkelijker is om zaken op te zoeken. Maar als gevolg van de strenge privacywetgeving kan jammer genoeg lang niet alles gevonden worden. Zo worden geboorteakten pas openbaar na 100 jaar, huwelijksakten na 75 jaar en overlijdensakten na 50 jaar. De documenten die wél openbaar zijn, zijn overigens nog niet allemaal gedigitaliseerd en dus ook nog niet allemaal online te raadplegen. Maar daar wordt naarstig aan verder gewerkt. Voor recentere informatie ben ik sowieso aangewezen op andere bronnen, zoals gegevens die ik rechtstreeks van nog in leven zijnde familieleden aangereikt krijg.

Een andere bron van informatie zijn doodsbrieven en doodsprentjes. Ook daarvan vind je er ondertussen heel wat online. Het zijn geen officiële documenten, maar over het algemeen kun je er vrij zeker van zijn dat de informatie die je erop vindt, klopt.

Maar ik ben natuurlijk lang niet de enige die bezig is met stamboomonderzoek. Heel wat andere hobby-genealogen hebben hun stamboom al online gepubliceerd (doorgaans met weglating van de gegevens van nog in leven zijnde personen). Wanneer die stambomen een gedeeltelijke overlap vertonen met mijn familie, kan ik de gegevens die ik daar vind als uitgangspunt gebruiken. Uiteraard neem ik ze niet zomaar over, maar ga ik vervolgens op zoek naar andere bronnen om de gegevens te verifiëren. De stambomen die je online vindt, bevatten vaak heel wat foutjes en slordigheden, en die wil ik in mijn eigen stamboomproject natuurlijk zoveel mogelijk vermijden.

Ook in de oude officiële akten zitten overigens fouten, heb ik al ondervonden. Tegenwoordig houdt de overheid alle persoonsgegevens bij met computersystemen, maar vroeger werden alle documenten natuurlijk met de hand (en later met de schrijfmachine) gemaakt. Het was helemaal niet uitzonderlijk dat namen verkeerd werden (over)geschreven of dat een paar cijfertjes per ongeluk werden omgewisseld. Op iemands geboorteakte, huwelijksakte en overlijdensakte kon je drie verschillende schrijfwijzen van zijn of haar naam aantreffen! Ook die verschillende schrijfwijzen wil ik straks in de nieuwe editie van ons stamboomboek vermelden.

Momenteel ben ik dus druk bezig met online opzoekwerk. Dat levert heel wat nieuwe informatie op, die ik in de nieuwe editie van het stamboomboek zal kunnen opnemen. Maar het is een werk van lange adem. Blijf ondertussen deze blog in de gaten houden voor updates!

Voor wie ook eens op onderzoek uit wil: met deze link kun je zelf opzoekingen doen in het Rijksarchief: search.arch.be/nl.